در سالهایی که در رادیو فرانسه بودم، داریوش شایگان یکی از کسانی بود که هم با او به مناسبت انتشار کتابهایش گفتوگو کردم و هم درباره او و آثارش، چه پیش و چه پس از درگذشتش، برنامه ساختم. او در یکی از این گفتوگوها گفت: «قبل از انقلاب اسلامی متفكرانی مثل آل احمد و شریعتی داشتیم كه در جامعه فكری نفوذ داشتند. اما فكر میكنم حالا دیگر روشنفكرها چنین نفوذی را ندارند. البته كتابهایشان برای افزایش اطلاعات خوانده میشود، اما دیگر سرمشق نیستند. من فكر میكنم جامعه ایرانی از روشنفكرها جلو زده است.»
ادامه نوشته ««نفوذ روشنفکران»؛ گفتوگوهای من با داریوش شایگان»ماه: جون 2022
نقد ادبی در جمهوری اسلامی، یا در جستوجوی «رمان اسلامی»
«برنامه رادیویى آقاى رهگذر، انصافاً برنامه کمنظیرى است. برنامه بسیار خوبى است. نمىدانم شما خانمها و آقایان، اصلاً وقت دارید این برنامه را بشنوید؟ اصولاً از وجود چنین برنامهاى خبر دارید یا ندارید؟»
این جملات را علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، حدود بیست سال پیش، در دیدار با برخی از مسئولان فرهنگى درباره برنامه رادیویی «از سرزمین نور» به نویسندگی محمدرضا سرشار، نویسنده و منتقد ایرانی، گفته است.
ادامه نوشته «نقد ادبی در جمهوری اسلامی، یا در جستوجوی «رمان اسلامی»»«ادبیات مسجدی» در جمهوری اسلامی؛ امیرحسین فردی که بود؟
«آن شبی که فردایش قرار بود امام تشریف بیاورند، همه ما در شبستان مسجد خوابیدیم… اما هیچکس نخوابید. هیجان زیاد بود و هر کس چیزی میگفت… ماشین نداشتیم. کمپرسی یکی از همسایهها را که با آن خاک حمل میکرد، خالی کردیم و همه با همان ماشین در سرمای بهمن رفتیم میدان آزادی.»
امیرحسین فردی که چند سال پیش، در ۶۴ سالگی در تهران درگذشت، یکی از نویسندگان و روزنامهنگارانی بود که در قدرت حاکم ایران پس از انقلاب، نفوذ بسیار داشت و از پایهگذاران نوعی ادبیات بود که «مسجد» را به به عنوان «پاتوق» نویسندگان این ادبیات میدانست.
ادامه نوشته ««ادبیات مسجدی» در جمهوری اسلامی؛ امیرحسین فردی که بود؟»«انسان عاشق سفر به درون خود است»؛ گفتوگویی با من درباره کتاب «این تونسیها»
همان ده سال پیش که کتاب «این تونسیها» تازه منتشر شده بود، رادیو زمانه گفتوگویی با من درباره این کتاب انجام داد که در آن تاحدودی چگونگی نگارش این کتابم را توضیح دادم. از بختیاریام بود که تونس را در یک دوره سرنوشتساز از زندگی خودم و همچنین در یک دوره سرنوشتساز از حیات سیاسی و اجتماعی آن کشور درک کنم. در این ده سال، با این که بارها میشد به تونس برگردم و دوباره این کشور بهیادماندنی را ببینم اما راهی چنین سفری نشدم. تونس برای من گهوارهای برای نوزایش و الههای الهامبخش برای نوشتن بود. همیشه ته ذهنم این ترس وجود دارد که مبادا بار دیگر به آنجا برم و بعد چیزی دربارهاش ننویسم یا اساسا نتوانم بنویسم…
ادامه نوشته ««انسان عاشق سفر به درون خود است»؛ گفتوگویی با من درباره کتاب «این تونسیها»»