اولین بار شارل هانری دوفوشه‌کور را سال ۱۳۸۶ در تهران دیدم. برای تهیه گزارشی از مراسم بزرگداشت لوئی ماسینیون به مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی رفته بودم و دوفوشه‌کور سخنران اصلی آن مراسم بود. آن موقع، ایرانی‌ها دوفوشه‌کور را بیشتر بابت ترجمه‌ای که از اشعار حافظ کرده بود، می‌شناختند.
یازده سال بعد، در تابستان ۱۳۹۷، این بار من در پاریس به خانه این استاد پیشین زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سوربن رفتم تا درباره تازه‌ترین کتابش با عنوان «جست‌وجوی گوهر» با او گفت‌وگو کنم. این کتاب، ترجمه‌ای از مقالات شمس تبریزی به زبان فرانسه است.
آپارتمان دوفوشه‌کور در مرکز پاریس، گویی خانه یک ایرانی بود؛ با قالی ایرانی و قاب‌عکس‌ها و لوازم تحریر خاتم‌کاری و از همه مهم‌تر پیرمردی که به زبان شیرین فارسی سخن می‌گفت…
این گفت‌وگو را می‌توانید اینجا بشنوید
وبلاگ مصطفی خلجی، روزنامهنگار 