این مطلب برای اولین بار در بی‌بی‌سی فارسی منتشر شده است
«تصمیم گرفته‌ام این کتاب را برای تاریخ بنویسم؛ برای کشورم که بدون درک من، درباره‌ام داوری کرد؛ و برای هم‌وطنانم که موظفم واقعیت را به آنها بگویم.»
ادامه نوشته «زندگی خصوصی ملکه به روایت خودش»
در این روزها که خبر حمله به سلمان رشدی، نویسنده رمان «آیات شیطانی» توجه جهان را به خود جلب کرده، دو مطلب درباره او و این رمانش نوشتم:
سلمان رشدی؛ زخمی تیغ‌های شیطانی
چرا «آیات شیطانی» توهین‌آمیز تلقی شد؟
این مطلب درباره رشدی را هم قبلا به مناسبت هفتاد و پنج سالگی رشدی نوشته بودم:
چند سال پیش، در سالن تئاتری که اریک امانوئل اشمیت در محله مونپارناس پاریس آن را از سال ۲۰۱۲ اداره می‌کند با این نویسنده مصاحبه کردم. این گفت‌وگو پیش از اجرای اقتباسی از «موسیو ابراهیم و گل‌های قرآن» انجام شد که خود اشمیت قرار بود آن را در همین سالن روی صحنه ببرد و خودش تنها بازیگر آن باشد. من بعدا توانستم این تئاتر را هم ببینم. اشمیت کل نمایشنامه را به صورت یک مونولوگ در آورده بود با انرژی غیرقابل وصفی اجرا می‌کرد.
ادامه نوشته «گفت‌وگو با اریک امانوئل اشمیت روی صحنه تئاتر؛ چرا به ایران نمی‌روم؟»
اولین بار شارل هانری دوفوشه‌کور را سال ۱۳۸۶ در تهران دیدم. برای تهیه گزارشی از مراسم بزرگداشت لوئی ماسینیون به مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی رفته بودم و دوفوشه‌کور سخنران اصلی آن مراسم بود. آن موقع، ایرانی‌ها دوفوشه‌کور را بیشتر بابت ترجمه‌ای که از اشعار حافظ کرده بود، می‌شناختند.
یازده سال بعد، در تابستان ۱۳۹۷، این بار من در پاریس به خانه این استاد پیشین زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سوربن رفتم تا درباره تازه‌ترین کتابش با عنوان «جست‌وجوی گوهر» با او گفت‌وگو کنم. این کتاب، ترجمه‌ای از مقالات شمس تبریزی به زبان فرانسه است.
آپارتمان دوفوشه‌کور در مرکز پاریس، گویی خانه یک ایرانی بود؛ با قالی ایرانی و قاب‌عکس‌ها و لوازم تحریر خاتم‌کاری و از همه مهم‌تر پیرمردی که به زبان شیرین فارسی سخن می‌گفت…
این گفت‌وگو را می‌توانید اینجا بشنوید
وبلاگ مصطفی خلجی، روزنامهنگار 